05.12.2010
Koğuşun tavanındaki vantilatör tüm hızıyla çalışmasına rağmen sıcaktan doğru dürüst uyuyamadım. Kahvaltıdan sonra çıktım. Dün planlamış olduğum geziyi yapacağım. Marine Drive'a indim. Bu sahil yolu, bir yarım ay çizerek Chowpatty Beach kumsalında sona eriyor. Oradan itibaren Marbar Hill bölgesi başlıyor. Sabah 9,30 gibi yollar pek kalabalık değil. Denizle araç yolu arasında çok geniş bir yaya yolu var. Günlerden Pazar ve koşu yapanlar çoğunlukta. Mumbai'nin oldukça nemli bir havası var. Bu nedenle karşı sahiller net görülemiyor. Chowpatty Beach'ten sonra Malbar Hill'e yöneldim. Bol yeşillikler içerisinde lüks bir yerleşim bölgesi burası. Ancak lüks ve sefalet o kadar iç içe ki, şaşırtıcı görüntüler yan yana, alt alta, üst üste hep bir arada. Sahil yoluna yakın devasa boyutlarda uluslararası bir kongre merkezinin önünde çırılçıplak yatan ve üzeri sineklerle kaplanmış çocuk ve annesi hiç kimsenin umurunda değil. Böyle olunca da burada gördüğüm güzelliklere çok fazla anlam ve değer veremiyorum.Neyse yol dönerek tepeye ulaştığında güzel bir yeşil alan olan Nehru Parkta biraz oturup dinlendim. Aralıksız ve hızlı bir tempoda yaklaşık üç saattir yapmakta olduğum yürüyüş sıcak havanın da etkisiyle biraz yordu. Buradan sonra elimdeki haritaya göre yolun karşısında bir yerlerde olduğunu tahmin ettiğim Tower of Silence'ı görmek istiyorum. Bu "Sessizlik Kulesi" Zerdüst inancında olanların ölülerini akbabalara bıraktıkları yer. Onlar için çok kutsal bir alan burası. Az ileride dar bir yolla girilen etrafı duvarlarla çevrili ağaçlık alana yöneldim. Tahmin ettiğim yer burası olmalıydı. Ancak kapıdaki görevli buraya yabancıların girişinin yasak olduğunu söyledi. Döndüm ve yoluma devam ettim. Malbar Hill'in bu kez diğer yönünden aşağıya indim. Buradan uçsuz bucaksız çarşılara gitmek istiyordum ama hem sıcak ve hemde buraların çok kalabalık oluşu nedeniyle tekrar sahile indim ve toplam altı saat süren bir yürüyüşün sonunda Colaba'ya vardım. Koğuşta kalanların biri dışında hepsi ayrılmış. Başkaları gelmiş. Onlarda sırt çantalı. Konaklamanın çok pahalı olduğu bu şehirde sırt çantalı gezginler ucuz olduğu için bu otele yöneliyorlar. Otellerin pahalılığına karşılık yeme içme oldukça ucuz ve kaliteli. Mumbai'de bütçem biraz sarsılır diye endişe ederken tasarruf bile yaptığımı söyleyebilirim. Colaba'da birbirine yakın üç içkili yeme içme mekanının girişinde içerdekilerin kalkmasını bekleyen kuyrukları görmek çok şaşırtıcı oldu gerçekten. Gezimin başından beri son derece hesaplı olmaya çalışıyorum. Daha bir bira bile içmedim. Biraz keşiş gibi yaşıyorum diyebilirim. Ama 25 gün süren bu orucu Goa'da bozacağım. Orasını bu seyahatin bir ödülü olarak düşünüyorum. Yarın gece 23.00'de beni Goa'ya götürecek olan trene binmiş olacağım.
Koğuşun tavanındaki vantilatör tüm hızıyla çalışmasına rağmen sıcaktan doğru dürüst uyuyamadım. Kahvaltıdan sonra çıktım. Dün planlamış olduğum geziyi yapacağım. Marine Drive'a indim. Bu sahil yolu, bir yarım ay çizerek Chowpatty Beach kumsalında sona eriyor. Oradan itibaren Marbar Hill bölgesi başlıyor. Sabah 9,30 gibi yollar pek kalabalık değil. Denizle araç yolu arasında çok geniş bir yaya yolu var. Günlerden Pazar ve koşu yapanlar çoğunlukta. Mumbai'nin oldukça nemli bir havası var. Bu nedenle karşı sahiller net görülemiyor. Chowpatty Beach'ten sonra Malbar Hill'e yöneldim. Bol yeşillikler içerisinde lüks bir yerleşim bölgesi burası. Ancak lüks ve sefalet o kadar iç içe ki, şaşırtıcı görüntüler yan yana, alt alta, üst üste hep bir arada. Sahil yoluna yakın devasa boyutlarda uluslararası bir kongre merkezinin önünde çırılçıplak yatan ve üzeri sineklerle kaplanmış çocuk ve annesi hiç kimsenin umurunda değil. Böyle olunca da burada gördüğüm güzelliklere çok fazla anlam ve değer veremiyorum.Neyse yol dönerek tepeye ulaştığında güzel bir yeşil alan olan Nehru Parkta biraz oturup dinlendim. Aralıksız ve hızlı bir tempoda yaklaşık üç saattir yapmakta olduğum yürüyüş sıcak havanın da etkisiyle biraz yordu. Buradan sonra elimdeki haritaya göre yolun karşısında bir yerlerde olduğunu tahmin ettiğim Tower of Silence'ı görmek istiyorum. Bu "Sessizlik Kulesi" Zerdüst inancında olanların ölülerini akbabalara bıraktıkları yer. Onlar için çok kutsal bir alan burası. Az ileride dar bir yolla girilen etrafı duvarlarla çevrili ağaçlık alana yöneldim. Tahmin ettiğim yer burası olmalıydı. Ancak kapıdaki görevli buraya yabancıların girişinin yasak olduğunu söyledi. Döndüm ve yoluma devam ettim. Malbar Hill'in bu kez diğer yönünden aşağıya indim. Buradan uçsuz bucaksız çarşılara gitmek istiyordum ama hem sıcak ve hemde buraların çok kalabalık oluşu nedeniyle tekrar sahile indim ve toplam altı saat süren bir yürüyüşün sonunda Colaba'ya vardım. Koğuşta kalanların biri dışında hepsi ayrılmış. Başkaları gelmiş. Onlarda sırt çantalı. Konaklamanın çok pahalı olduğu bu şehirde sırt çantalı gezginler ucuz olduğu için bu otele yöneliyorlar. Otellerin pahalılığına karşılık yeme içme oldukça ucuz ve kaliteli. Mumbai'de bütçem biraz sarsılır diye endişe ederken tasarruf bile yaptığımı söyleyebilirim. Colaba'da birbirine yakın üç içkili yeme içme mekanının girişinde içerdekilerin kalkmasını bekleyen kuyrukları görmek çok şaşırtıcı oldu gerçekten. Gezimin başından beri son derece hesaplı olmaya çalışıyorum. Daha bir bira bile içmedim. Biraz keşiş gibi yaşıyorum diyebilirim. Ama 25 gün süren bu orucu Goa'da bozacağım. Orasını bu seyahatin bir ödülü olarak düşünüyorum. Yarın gece 23.00'de beni Goa'ya götürecek olan trene binmiş olacağım.
Marine Drive
Chowpatty Beach aynı zamanda bir piknik alanı
Malbar Hill'e çıkarken
Nehru Park
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder